Wezwanie karetki pogotowia wydaje nam się rzeczą prostą i nieskomplikowaną. Jednak tak to wygląda tylko na pierwszy rzut oka oraz w momencie, kiedy nie jesteśmy zestresowani lub zszokowani np. wypadkiem. Wtedy nawet tak prosta czynność jak wezwanie pomocy może być znacznie trudniejsza, niż zakładaliśmy. Każdy z nas zapewne zna numery alarmowe, ale czy w sytuacji, kiedy naprawdę będziemy musieli ich użyć nie pomylimy się w ich wybieraniu, oraz czy będziemy wiedzieli co chcemy przekazać służbom ratowniczym? Dlatego warto zapamiętać kilka ważnych informacji, które będą mogły uratować komuś życie.
Wybieranie numerów alarmowych
Na terenie Polski możemy dzwonić na dwa numery telefonu. Pierwszy z nich to bezpośredni numer na pogotowie ratunkowe – 999, natomiast drugi to międzynarodowy numer alarmowy – 112. Dzwoniąc na pierwszy z nich skontaktujemy się z najbliższą dyspozytornią pogotowia ratunkowego. Jeśli wybierzemy zaś drugi numer to dodzwonimy się do Powiatowego lub Miejskiego Stanowiska Kierowania Straży Pożarnej (dzwoniąc z telefonu stacjonarnego) lub z Komendą Powiatową Policji (dzwoniąc z telefonu komórkowego). Jeśli zależny nam na czasie, a zapewne tak jest, korzystniejsze będzie wybranie numeru 999.
Przekazywanie informacji
Jeśli już zadzwonimy pod odpowiedni numer, bardzo ważne jest przekazywanie informacji. Ich kolejność również ma bardzo duże znaczenie. Po pierwsze należy podać miejsce zdarzenia, ponieważ w przypadku przerwania połączenia, służby będą wiedziały gdzie wypadek miał miejsce i będą mogły wysłać karetkę.
Podając miejsce zdarzenia należy jak najdokładniej określić miejsce, w którym doszło do zdarzenia. Jeśli to możliwe to trzeba podać dokładny adres (miejscowość, nazwa ulicy, nr domu, bloku, klatki, piętro). Jeśli niemożliwe jest podanie adresu, należy podać charakterystyczne punkty orientacyjne.
Następnie przekazujemy powód wezwania oraz podajemy informacje o dolegliwościach poszkodowanego np. czy to zachorowanie (co mu dolega, co go boli), czy jest to wypadek, uraz itp.
Później staramy się określić i przekazać ilość osób poszkodowanych i w jakim są stanie. Ta informacja jest ważna, ponieważ od tego zależy ile karetek pogotowia i jakiego typu zostanie wysłanych na miejsce zdarzenia. Trzeba również podać objawy, które sami widzimy u rannych (np. brak oddechu, krwotoki, urazy) oraz te, które podają sami poszkodowani.
Następną informacją powinny stanowić dane poszkodowanego, czy jest to osoba dorosła, czy dziecko, kobieta czy mężczyzna. Jeśli można to podajemy wiek, imię i nazwisko.
Na samym końcu podajemy swoje dane osobowe.
Uwagi:
Podczas rozmowy trzeba uważnie słuchać tego, co mówi do nas dyspozytor. Może on pytać o dojazd albo mówić nam co musimy robić do czasu przyjazdu karetki. Nigdy nie możemy skończyć rozmowy jako pierwsi. Dyspozytor po potwierdzeniu przyjęcia wezwania pomocy sam się rozłącza. Nigdy nie wolno dzwonić pod numer alarmowy dla zabawy. W tym czasie blokujemy linię, a może dzwonić ktoś, kto naprawdę potrzebuje pomocy. Fałszywe wezwania zgłaszane są na policję, a osoby wykonujące takie połączenia pociągani są do odpowiedzialności karnej.
Pozostałe numery alarmowe:
998 – straż pożarna
997 – policja
994 – pogotowie wodno-kanalizacyjne
993 – pogotowie ciepłownicze
992 – pogotowie gazowe
991 – pogotowie energetyczne
986 – straż miejska
985 – ratownictwo górskie
984 – pogotowie rzeczne
0 601 100 100 – numer alarmowy nad wodą (WOPR)
0 601 100 300 – numer ratunkowy w górach (TOPR i GOPR)